Onbegrensde krachten
Onbegrensde Krachten is een fascinerende verzameling verhalen over 4de Pijlerorganisaties.
Dat zijn vzw's die samenwerken met lokale gemeenschappen in het buitenland om projecten op te zetten, zoals het bouwen van scholen, sanitaire voorzieningen en waterzuiveringsinstallaties. Zowel in Thamer voor Vrede als Elasha vzw zitten bestuursleden die afkomstig zijn van de betrokken regio en dus zowel de taal machtig zijn als een band hebben met de buurtbewoners.
​
De verhalen verschijnen binnenkort op deze website, en vind je nu al hieronder.
Elasha – Luyamba, Congo
“De meeste kinderen in Luyamba weten niet wat schoenen zijn”
Foto: v.l.n.r. Marleen Beirnaert, Emile Elasha, Els Van Waes, Lieve Smet
Na een bezoek aan de Kasaï-regio in Congo keerde Emile Elasha diep getroffen door de armoede en de erbarmelijke omstandigheden terug naar België. De Lokeraar is zelf afkomstig uit die regio en richtte Elasha vzw op om iets te kunnen veranderen in het dorp Luyamba. “Wat ik daar zag, was pure ellende. De dorpelingen hebben helemaal niets.”
Door Mara Claes
Luyamba ligt in de brousse in de Kasaï-regio en is meer dan 40 km² groot. Verschillende dorpen liggen verspreid over de oppervlakte. “In heel dat gebied zijn er geen deftige wegen, medische hulp of scholen. Bijna niemand kan lezen of schrijven”, vertelt Emile. Dat wil hij veranderen: “Het doel is om in Luyamba een school te bouwen, de plannen zijn al getekend. In eerste instantie voorzien we plaats voor 1200 kinderen, maar er wonen er meer in de regio. We willen ook een internaat bouwen voor kinderen die van erg ver moeten komen.”
Helpende handen
Met dit voorstel is Emile naar het dorpshoofd gestapt. “Ik heb gevraagd waarom de situatie in het dorp zo slecht is. Hij antwoordde dat de overheid hen vergeten is, dus heb ik hulp aangeboden. Ik heb onze plannen voor de school uit de doeken gedaan en daarna heeft de chef ons een stuk grond toegewezen van 2 km².” Ondertussen is de locatie afgebakend. “Het kadaster is langs geweest en de bewoners van Luyamba hebben geholpen om de perimeter af te zetten.”
Emile vindt het belangrijk om de lokale bevolking bij elke stap te betrekken. “Ik heb iedereen uitgenodigd om met ons samen te werken. We hebben veel helpende handen nodig om deze school te bouwen. De meeste ouders zijn mee in ons verhaal gestapt, wat toont dat zij achter ons plan staan. We doen dit samen.” Ze maken gebruik van lokaal materiaal. “We kopen niet alle producten aan in de hoofdstad Kinshasa om ze dan te vervoeren. We gebruiken hout uit Luyamba zelf.”
Het dorpshoofd van Luyamba ontvangt Emile Elasha met open armen.
Wat je krijgt, geef je door
In het comité van Elasha zetelen zes geëngageerde Lokeraars naast Emile. Zij bekommeren zich voornamelijk om de fondsenwerving en de naamsbekendheid. “We hebben onlangs een infoavond georganiseerd om ons project voor te stellen”, vertelt Marleen van het comité. “Ook flyers, een eigen website en een infobrief mogen niet ontbreken om hun jonge vzw in de kijker te zetten. De vereniging heeft zelfs drie bekende Lokerse acteurs kunnen strikken voor promotievideo’s. “Tom Audenaert, Bart Van Avermaet en Tania Van der Sanden hebben meegespeeld in twee humoristische video’s om onze organisatie op ludieke wijze te promoten op sociale media.”
De naam Elasha betekent ‘wat je krijgt, geef je door’, de centrale boodschap van de vereniging. Emile vertrekt dan ook nooit met lege handen naar Congo. “Hier in Lokeren verzamelen we medisch materiaal, schoenen, kleren … en verdelen die in Luyamba aan de juiste personen. De meeste kinderen weten niet eens wat schoenen zijn.” Die reis is een hele onderneming. Vanuit België vliegt Emile naar Kinshasa, van daaruit vliegt hij naar Kanaga om dan per bromfiets verder te reizen. Omdat er geen wegen zijn in Luyamba, is dat het enige transportmiddel.
De kinderen van het dorp kijken uit naar een nieuwe school.
Nood aan zuiver water
De vzw schafte al een vrachtwagen aan, een stroomgenerator en een machine voor houtbewerking. “We hebben de vrachtwagen ter plekke nog aangepast aan de slechte wegen in Congo”, legt Marleen uit. “In de toekomst zal hij transporten doen voor de school. Nu is hij in gebruik voor voedseltransporten van de Verenigde Naties naar gebieden in de Kasaï waar hongersnood heerst.” Emile is naast Elasha ook voorzitter van COOMIAP (Cooperative Minière et Agro-pastorale Pambi), hun partner in Congo waarmee ze nauw samenwerken. Die coöperatie wil de Kasaï-regio verder ontwikkelen via eerlijke diamantwinning, landbouw en veeteelt.
Een waterzuiveringsinstallatie staat eerst op het programma van de vzw. De nood is hoog, want het water van de rivier is verontreinigd. Emile: “We hebben subsidies gekregen van de provincie voor de aanleg van een waterpunt, want proper water is essentieel voor een dorp.” Er komt ook een opslagtank met een kraan, zodat het water niet verloren gaat. “We willen nu eerst een klein project realiseren dat ook in de doelstellingen van de vzw staat: zuiver water voorzien in het dorp”, vult Els van het comité vult aan. “Als alles goed verloopt, zijn ze nu aan de eerste werken begonnen. Ons project is dus officieel in gang gezet.”
Thamer voor Vrede - Irak
“Leidingwater in Irak is niet drinkbaar”
Luc Callaerts & Rawaa Alhsooni
Door de jarenlange oorlog is de situatie in Irak nog steeds precair. Het dorp Waset grenst aan de hoofdstad Bagdad, maar heeft geen elektriciteit, zuiver water of verharde wegen. Rawaa Alhsooni, zelf afkomstig uit Waset, richtte samen met Luc Callaerts de vzw Thamer voor Vrede op om hulp te bieden aan de dorpsbewoners. “Alles is vernield tijdens de oorlog.”
Door Mara Claes
Rawaa vluchtte twaalf jaar geleden naar België door de oorlog in Irak en bouwde een nieuw leven op in Rumst. Hij kwam al snel op het idee om een organisatie op te richten voor zijn geboortedorp Waset, maar wist niet hoe hij dit praktisch moest aanpakken. “Twee jaar geleden heb ik hulp gekregen van een taalcoach om mijn Nederlands te verbeteren. Toen ik mijn plan aan haar uitlegde, heeft ze mij doorverwezen naar 11.11.11. Zo heb ik Luc leren kennen.”
​
Vrucht voor vrede
“Ik werk al meer dan 25 jaar voor 11.11.11”, vertelt Luc enthousiast. “Ik heb dus al met veel 4de Pijlers samengewerkt. Toevallig woont Rawaa net zoals ik in Rumst en na een goed gesprek over zijn ideeën en plannen in Irak, besloot ik om mee in het verhaal te stappen. Zo is de vzw Thamer voor Vrede ontstaan.” Die naam heeft Rawaa verzonnen: “Thamer is een veelvoorkomende voornaam in Irak: mijn vader, zoon en beste vriend heten zo. Bovendien betekent Thamer ‘vrucht’, dus kan je onze naam ook als ‘vrucht voor vrede’ lezen.”
Het eerste project in de lagere school Abn Hayyan in Waset is recent afgerond. “We hebben zes toiletten gerenoveerd en nieuwe rioleringen aangelegd. Er is ook een grote waterbak aangelegd waar kinderen hun handen kunnen wassen”, vertelt Rawaa. Luc vult aan: “De vorige toiletten hadden zelfs geen deuren en waren totaal niet hygiënisch. De vraag om dit project prioritair te behandelen kwam vanuit Irak zelf, dus hebben we dit ondersteund.”
Dankzij Thamer voor Vrede heeft de school zes gerenoveerde toiletten en nieuwe rioleringen.
Nood aan drinkbaar water
De vzw werkt nauw samen met de dorpsbewoners. “We willen nu met een lokale groep Thamer voor Vrede Irak oprichten. Zij weten het best wat het dorp nodig heeft en brengen actief nieuwe projecten aan”, licht Luc toe. “We realiseren de projecten samen: zij staan voornamelijk in voor de uitvoering van de plannen en wij voor de financiering en opvolging.” Rawaa functioneert als tussenpersoon. “Ik ben de tolk van de organisatie: ik vertaal van Nederlands naar Arabisch en andersom. Bovendien is het mijn geboortedorp, dus ik ken het terrein en ik heb er veel connecties.”
Het volgende project dat op de planning staat, is een nieuwe watervoorziening. “Het water dat in Irak uit de kraan komt, is niet drinkbaar. Je kan er alleen mee kuisen, koken en jezelf wassen. Zeker in de zomer wordt het erg warm, dus er is nood aan drinkbaar water”, legt Rawaa uit. Via een waterzuiveringsinstallatie wil de vzw het dorp bevoorraden met proper water. “We willen het gezuiverd water in eerste instantie aan de scholen leveren”, vertelt Luc. “Als er voldoende debiet is, kunnen ook dorpsbewoners water halen.”
Het kraantjeswater in het Irak is niet drinkbaar.
Sociaal en gastvrij
Bij de realisatie van de plannen botst de vzw soms op moeilijkheden. Luc verduidelijkt: “Corruptie is sociaal aanvaard en eigen aan het staatsbestel, waardoor je goed moet uitkijken met wie je zaken doet.” Rawaa geeft een voorbeeld van een overkoepelende schooldirecteur: “We mochten onze projecten uitvoeren, op voorwaarde dat hij een percentage zou krijgen. Ik heb hem dan duidelijk gemaakt dat wij geen geld geven aan personen. Alles stroomt rechtstreeks door naar onze projecten.”
Thamer voor Vrede is de enige 4de Pijler-organisatie die actief is in Irak. “De context is moeilijk door de oorlog en er zijn weinig banden tussen België en Irak”, vertelt Luc. Bovendien heeft het land een negatief imago. “Wanneer komt Irak in het nieuws? Als er een aanslag is gepleegd of als er iets misloopt. De goede zaken blijven onderbelicht.” Dat negatieve beeld wil Rawaa bijsturen. “Irakezen zijn sociale, gastvrije mensen. Onlangs organiseerde Irak een internationaal voetbaltoernooi. De Irakezen ontvingen de toeristen uit de Golfstaten met open armen. Niemand hoefde eten, benzine of een slaapplaats te betalen. De politiek verdient slechte punten, maar de mensen zeker niet.”